GEZDİK, GÖRDÜK, YAZDIK..

Siz,hiç kendisini yenileyen,mevsim be mevsim değişen,atkı iplerinden,zeminine kadar canlı halı gördünüz mü?
(Hangi resmi koyacağıma karar veremeyince,böyle kolajlar yapıp daha çok resmi seyrinize sunmaya çalışıyorum.Biraz kalite kaybı olsa da,asıllarını sizler bildiğiniz için, seyahat-ı tefekküriyeye yeterli olur diye düşünüyorum.)

Hafta sonu yollardaydık. Avcılar(İstanbul)daNamaz kılmak için bir camiye girmek üzereydik ki, bir kanepeyi tek başına sırtlamış bir adam, bizden cami kapısını açmamızı istedi. Eşim açtığında içeri girip kanepeyi zorlukla bir yere dayadıktan sonra ''arkadaş gel bir hayır daha yap '' dedi ve hemen oradaki bir odadan neredeyse parçalanmış vaziyetteki bir kanepeyi çıkarmasına yardım etmesini istedi. Birlikte çıkarırlarken açıklamasını da yaptı. Sekiz senedir her Ramazan burada îtikafa girermiş, hazırlık ona..Bu şekilde bir kanepe eskitmiş, önümüzdeki Ramazanı yeni bir kanepe ile karşılamaya hazırlanıyor. Hem güldüm, hem gıpta ettim..
Başka bir yerde(Akyazı-Kuzuluk) iki karşılıklı camide, belli ki anlaşmış iki müezzin, birbirlerini izleyerek,aynı makamda ezan okuyorlardı. Pek güzeldi.

Aşılı da olsa,azıcık hormonlu da olsa,benim bildiğim sümbüller ve muharriremizin sübülcükleri.
Bahara gelince; otoyola bakan bir yamaçta, sümbül olup olmadığı konusunda eşimle ihtilafa düştüğümüz mor bir çiçek, bütün yamacı mora kesmişti..Papatyalar ise yeşil çayırlarda beyaz dalgalar oluşturuyordu. Sarı çiçekler de aynı sistemde çalışıyor. Yol boyunca bir kaç yerde Rabbim yanyana ağaçlarda pembe tonlaması yapmış. Aralarda sündüs misal beyaz ağaçlar,hep birlikte cennetten selam getirmişler..Tabii ki fonda hep yeşil, hayatın rengi yeşil, Rabbimizin de pek sevdiği yeşil..Gözlerimizin sefası yeşil..Tepeler aşan, saran, sarmalayan yeşil..Ve yeşilin tonları..Yeşile doydum desem..doymadım, doymuyorum. Seyrettikçe daha fazlasını istiyorum. Ta ki ebebde kadar.

Seyir ve tefekkürlük olduğu ne kadar da belli değil mi?
Bahar dalında ayakları polen dolu, iş üzerinde arılar gördüm, ilk kez bu kadar yakından..Az sonra fotoğraflarını çekebilmek için geldiğimizde birtane bile kalmamıştı. Adamlarda mesai mefhumu var, paydos etmişler..

Bir kardeş gördük; müzmin hastalığı olan ağabeyine hayatı ve hareketi kolaylaştırmak için projeler üreten..Çok duygulandık..O ve hastanın sabırlı, şefkatli hanımı pekçok dua aldılar. Rabbimin ne güzel kulları var..Ne güzel işleri var..
Bunları neden yazıyoruz?
Yazarken yaşadıklarımı, hissettiklerimi damıtıyorum adeta..Yeniden yaşıyor, görünür hale getiriyorum. Bir nevi bekâya mazhar oluyor hepsi.