LALE ZAMANI

TARİHİN BİR DÖNEMİNE İSMİN VERMİŞ LALE.
TARİH TEKERRÜRDEN İBARET DENSE DE,YAŞANAN HİÇ BİR ANIN TEKRARI MÜMKÜN DEĞİL HAYATTA.
SADECE BENZERLİKLER SÖZ KONUSUDUR.
ZİRA HİÇBİR ŞEY MÜSTEKAR(DEĞİŞMEZ,KARARLI)DEĞİLDİR ŞU FANİ DÜNYADA
BU BAKIŞLA,OLSA OLSA,MODERN ZAMANLARIN LALE ZAMANI DİYEBİLİRİZ YAŞADIKLARIMIZA.
BİR LALE DEVRİ DEĞİL YANİ.
AMA BU BİZİM NE TEFEKKÜRÜMÜZE,NE DE KEYF ALMAMIZA MANİ DEĞİL ELBETTE.
YILLAR ÖNCE BU MEKANIN VERDİĞİ İLHAMLA YAZDIĞIMIZ ŞİİRLE,2009-17 NİSAN CUMA GÜNÜ ÇEKİLMİŞ RESİMLERİ TEMAŞA EDİNİZ.

EMİRGANDA BAHAR

Emirgan korusundayım,
Gün ikindi, mevsim bahar.
Ömrüm?
Bilmiyorum,belki de akşam.
Ve aklımda yar.

Seyreyliyorum baharı.
Görüyorum ömürden giden günleri,
Dallarda ,çiçeklerde..

Bir hafta önce tomurcuk olan laleler,
Şimdi solmak üzereler,
Kupkuru olan erguvan dalları,
Çiçeklerini taşımakta zorlanıyor,
Mor salkımlarla beraber,
Hele de süs kirazları.

Sere serpe hercailer,
Neşeyle gülümseyen çuha çiçekleri,
Açılıp solmalarıyla hissettiriyor insana zamanı
Ve,yaşamadan,düşünmeden harcadığı her anı..

Başlıyor hafif bir nisan yağmuru
Bir sevinç kaplıyor bütün koruyu..
Damla damla iniyor rahmet,
Ayırmadan ıslatıyor, yaşı-kuruyu

Meşelerden, at kestanelerinden,
Coşkuyla fışkırıyor açık yeşil filizler, püskül püskül.
Cilveleşerek daldan dala uçuşuyor kuşlar,
Az ötede, açmakta olan goncaya,
Serenad yapıyor bülbül.

Kimbilir böyle kaç bahar yaşadı,
Koca dünya,bu koru ,şu ulu çınar,
Yemek yediğimiz köşk,
Karşımızdaki muhteşem boğaz,
Ve kıyısınca, saraylar- yalılar?

Ve nerede şimdi?
İçinde salınmayınca yar,
Köşkü –sarayı istemeyenler,
Ve salınıp gezen sevgililer.

Emirgan korusundayım,
Mevsim bahar ,akşama erdi gün…
Ömür,bir anmış bahardan,ya da bir gün.
Sadece, kimine akşam…kimine biraz erken...

Dr.Zekeriya Gür


KAHVALTI MASASINDAN

VE SONRASI.............